Repatriacja

Co chcę załatwić?

Przesiedlić się do Polski w ramach repatriacji.

Kogo dotyczy?

Repatriantem jest osoba, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej wydanej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe.

Osoba przybywająca do Polski na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa z dniem przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (fakt przekroczenia granicy potwierdza stempel kontroli granicznej).

Proces repatriacji na terenie województwa koordynuje wojewoda we współpracy z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Repatriacji.

Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie dwa warunki:

• co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej (warunek ten uważa się za spełniony, jeśli przodkowie potwierdzili swoją przynależność do Narodu Polskiego),
• wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.

Decyzję w sprawie stwierdzenia polskiego pochodzenia wydaje konsul na podstawie wniosku osoby ubiegającej się o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji albo ubiegającej się o uznanie za repatrianta.

W drodze repatriacji obywatelstwo polskie nabywa również niepełnoletni pozostający pod władzą rodzicielską repatrianta. W przypadku, gdy repatriantem jest tylko jedno z rodziców, niepełnoletni nabywa obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem. Nabycie obywatelstwa przez niepełnoletniego, który ukończył 16 lat, może nastąpić jedynie za jego zgodą.

Ustawa przewiduje ponadto możliwość uznania za repatrianta osoby, które zamieszkują już na terenie RP (art. 16).  Z możliwości uznania za repatrianta może skorzystać osoba polskiego pochodzenia, która spełnia łącznie następujące warunki:

• jest polskiego pochodzenia,
• przed dniem 01.01.2001 r. zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,
• przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub przysługującego jej
  w związku z odbywaniem studiów prawa pobytu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin,
• złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej,
• nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 10a ustawy, (utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji lub repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką lub Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich do jednego z państw będących stroną tych umów, lub w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka, lub jej dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, lub wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub obowiązuje wpis danych osoby do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany).

Decyzję o uznaniu za repatrianta wydaje wojewoda.

Wiza wjazdowa w celu repatriacji

Osoba ubiegająca się o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji składa osobiście wniosek o jej wydanie do konsula.

• Wiza krajowa w celu repatriacji może być wydana małżonkowi i zstępnym do czwartego stopnia osoby, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o repatriacji, jeżeli zamierzają przybyć do Rzeczypospolitej Polskiej z tą osobą,  z zamiarem osiedlenia się na stałe.
• Wiza krajowa w celu repatriacji może być wydana małżonkowi zstępnego (art. 9 ust. 3), o którym mowa wyżej, jeżeli zamierza z nim przybyć do Rzeczypospolitej Polskiej z zamiarem osiedlenia się na stałe.
• Małżonkowi repatrianta, który nie złożył wniosku o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji na podstawie art. 9 ust. 3, a zamierza osiedlić się wspólnie z repatriantem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się zezwolenia na pobyt stały.

Co przygotować?

• Wniosek,
• Życiorys wnioskodawcy,
• Aktualną fotografię osoby, której wniosek dotyczy, nieuszkodzoną, kolorową, o wymiarach 35 mm × 45 mm, wykonaną w ciągu ostatnich 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku, mającą dobrą ostrość, przedstawiającą wizerunek twarzy od wierzchołka głowy do górnej części barków, tak aby twarz zajmowała 70-80% fotografii, oraz pokazującą wyraźnie oczy i twarz, na jednolitym jasnym tle; fotografia ma przedstawiać osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami, w pozycji frontalnej, patrzącą na wprost z otwartymi oczami, nieprzesłoniętymi włosami, z naturalnym wyrazem twarzy i zamkniętymi ustami,
• Dowody potwierdzające polskie pochodzenie, określone w art. 6 ustawy o repatriacji,
• Odpis aktu urodzenia wnioskodawcy,
• Dokumenty poświadczające aktualny stan cywilny wnioskodawcy,
• Dokumenty potwierdzające miejsce stałego zamieszkania na terytorium, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o repatriacji,
• Inne dokumenty potwierdzające okoliczności wymienione we wniosku.

Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego ZSRR, dotyczące wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności:

• polskie dokumenty tożsamości,
• akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością,
• dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
• dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej,
• dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej.

Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również inne dokumenty, a w szczególności:

• dokumenty o rehabilitacji osoby deportowanej zawierający wpis informujący o jej narodowości polskiej,
• potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie.

Aby konsul mógł wydać wizę w celu repatriacji, wnioskodawca musi przedstawić dowód potwierdzający posiadanie przez niego lub zapewnienie mu przez gminę lub inne osoby (wstępnych, zstępnych lub rodzeństwo) lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w RP, zwanych warunkami do osiedlenia.

Jakie dokumenty muszę wypełnić?

Wniosek o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji.  Wniosek jest do pobrania na końcu strony.

Jak wypełnić dokumenty?

Czytelnie, w języku polskim. W przypadku wątpliwości przy wypełnianiu wniosku poproś o pomoc pracownika Oddziału Spraw Obywatelskich.

Ile muszę zapłacić?

Opłaty, uiszczane w Konsulacie, pobierane są zgodnie z obowiązującą tabelą opłat konsularnych.

Gdzie załatwię sprawę?

Osoba ubiegająca się o wydanie wizy w celu repatriacji składa wniosek o jej wydanie we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania Konsulacie RP. W części dotyczącej zadań wojewody komórką odpowiedzialną za załatwienie sprawy jest Wydział Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców, Oddział Spraw Obywatelskich.

Co zrobi urząd?

Na późniejszym etapie postępowania wojewoda będzie sprawdzał warunki do osiedlenia się w Polsce, w miejscu, które wskazała osoba wnioskująca.

Jak się odwołać?

W sprawach dotyczących realizacji ustawy o repatriacji, w których organem I instancji jest wojewoda, organem odwoławczym jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Strona ma możliwość wniesienia odwołania w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej decyzji oraz możliwość wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia jej postanowienia.

Podstawa prawna

1. Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji.
2. Rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 15 maja 2017 r. w sprawie wzoru formularza wniosku o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji oraz fotografii dołączanych do wniosku.
3. Ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej.